GIDA VE SUYA ERİŞİM
Hayatta kalabilmek için hayvanların çoğu formu yuvasından doğaya rızkını aramaya çıkar. İnsan bundan farklı değildir.
Karınca için bir tohum tanesi, arı için bir çiçek, balık kurbağa için bir sinek, bir kuş için solucan, bir kurt için ise bir tavşan.
Bitkiler ise ayağa dikilir, yapraklarını dallarını güneşe uzatır, köklerini suya yönlendirir havayı, suyu toprağı güneşi kendine gıda yapar. Her türün kendine göre özgün bir beslenme türü bir dengesi vardır.
Bütün canlıların, hayata tutunabilmek için besin kaynaklarına ve suya erişim hakları vardır.
Aç ve susuz kalan canlı, iş nereye giderse, bunları elde etme hakkı vardır.
Bunun sonuçları suç sayılamaz. Başka bir yol bilmemeleri yüzünden bitkilerin ve hayvanların durumu istisna olmak üzere bu hakkı kullanırken başka canlıların yaşamına kastetme, yağma, çalma ve sıradışı istifleme mazur görülemez.
İnsan aklının avantajlarıyla bu hakkı birçok canlının elinden kendi insiyatifine almıştır. Fakat özünde akılsızca ve bencil davranış insan grupları içinde kendi DNA paydaşları ile dahi adil değildir.
İroni o büyüklüktedir ki, kimi arsızca beslenmekten ölürken, kimisi de yetersiz gıdadan ölmektedir.
Bu yüzden;
İnsan su havzalarını ve tarım ve hayvancılık alanlarını verimli bir plan dahilinde bütün insanlığın ihtiyaçları doğrultusunda organize edecek ve bütün insanlığın gıda güvenliğini minimal sekilde sağlayacaktır.
Paylaşırken, aç tavuklardan veya köpeklerden farklı olduklarını böbürlendikleri aklını kullanabileceklerini göstermelidirler.
İnsanlık eğer aç gözlülük etmez de sadece hayata tutunmak için gerektiği kadar beslenir ise ne kadar az gıdaya ve içeceğe ihtiyacı olduğuna kendi dahi şaşıracaktır.
İnsan artık, diğer canlıların beslenme alanlarını ellerinden almayacak, sorumsuzca suları kirletmeyecek. Diğer canlıların rızkını avlamayacak, mısırları tırtıklayan kargaları öldürmeyecek